Władysław Józef Obarzanek urodził się 30 IV 1950 r. w Górach Mokrych w rodzinie Józefa (16 XI 1908 – 08 X 1970) i Felicji z Olczyków (1909 – 18 VII 1980). Miał dwoje starszych rodzeństwa: siostrę Ewę, zamężną Wiencek (1942 -8 III 2018) i brata Adama (1946 – 3 I 1996). Rodzice prowadzili tam niewielkie gospodarstwo rolne.
Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Górach Mokrych, jako uzdolnionego muzycznie, miejscowe koło Związku Młodzieży Wiejskiej skierowało go na szkolenie w Uniwersytecie Ludowym w Klenicy, koło Zielonej Góry. Rozwijając swe zdolności, w 1969 r. wziął udział w konkursie piosenki amatorów i zdobył 4 miejsce.
Potem zdał egzamin na wydział wokalny do Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Kielcach. Po roku nauki przeniósł się do Warszawy i kontynuował naukę na wydziale wokalno-piosenkarskim Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia im. Fryderyka Chopina nr 2, w zakresie śpiewu solowego. Naukę ukończył w maju 1976 r. W tym samym czasie do tej samej szkoły uczęszczała znana dziś piosenkarka Marlena Drozdowska, która w 2012 r. tak wspomniała Obarzanka w rozmowie z autorem: Był bardzo dobrze zapowiadającym się tenorem, do tego grał na kilku instrumentach. Jego profesorka od śpiewu pokładała w nim duże nadzieje. Nasze drogi często przecinały się z racji podobnych zajęć i upodobań. Był osobą bardzo pomocną i uczynną, a słyszę, że do dziś taki jest, co nie ukrywam, bardzo mnie cieszy. Często wysłuchiwał moich śpiewów, a wtedy królowała moja piosenka „Radość o poranku”. W szkole pomagaliśmy sobie nawzajem i doradzaliśmy jak wejść w wielki, a nawet wtedy dla nas bardzo wielki świat muzyki. Władek był pilnym i sumiennym uczniem, dużo przebywającym na terenie szkoły. Każdy go znał i lubił.
Okres pobytu w Warszawie był dla Obarzanka bardzo pracowity. Uczęszczając do szkoły muzycznej jednocześnie przygotowywał się do matury, aby mógł studiować i koncertować. Starał się zarobić pieniądze na utrzymanie, ponieważ na pomoc z domu nie mógł liczyć. Maturę zdał w czerwcu 1976 r. w III Liceum Ogólnokształcącym dla Pracujących Zaocznym w Warszawie, w klasie o profilu podstawowym. Tematem jego pisemnej pracy egzaminacyjnej była „Historia opery włoskiej w XVII-XIX wieku”.
W okresie od 10 XII 1977 r. do 31 VII 1978 r. zatrudniony był w Teatrze Wielkim w Warszawie, gdzie śpiewał w chórze jako tenor.
Nawiązał kontakt ze stołeczną Estradą. Ale żeby być zawodowym artystą i otrzymywać standardowe wówczas 200 zł za koncert, musiał zdać egzamin przed specjalną komisją. Stało się to 11 VI 1979 r., gdy uzyskał ministerialne potwierdzenie uprawnień artystycznych do wynagrodzenia za występy estradowe wg obowiązujących stawek.
Obarzanek przechowywał pamiątkę z tamtych czasów – afisz z koncertu, który odbył się 16 III 1980 r. w warszawskiej Sali Kongresowej Pałacu Kultury i Nauki. Wystąpił wtedy wśród trzydziestu artystów, takich jak (zob.) Violetta Villas, Wojciech Młynarski, Stanisław Mikulski, Iga Cembrzyńska czy Kalina Jędrusik. Zaśpiewał dwie piosenki: „Wróć do Sorrento” i „La Donna e Mobile”. Dochód z koncertu przeznaczony był na rzecz schroniska dla bezdomnych zwierząt w Celestynowie. Odbyły się trzy takie koncerty, dwa w Sali Kongresowej i jeden w Operetce warszawskiej. Wtedy to poznał Violettę Villas, z którą później dali kilka wspólnych koncertów. Zaprzyjaźnili się, Obarzanek był gościem w domu artystki w Magdalence. Wiele lat później Villas kilkakrotnie koncertowała w Przedborzu i Górach Mokrych.
Po ukończeniu szkoły muzycznej i maturze w Warszawie, Obarzanek dostał się do Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Gdańsku, lecz naukę przerwał po 3 latach. Z powodu choroby matki wrócił do rodzinnych Gór Mokrych, aby wraz z bratem prowadzić gospodarstwo. Po śmierci matki nie wrócił już na studia i pozostał w Górach Mokrych.
Z inicjatywy Obarzanka narodziło się wiele imprez, które kontynuowane są nieprzerwanie do dziś w Przedborzu i Górach Mokrych. Pierwsze odbyły się jeszcze w okresie jego nauki w szkole muzycznej:
– w 1979 r. po raz pierwszy zorganizowano przegląd przyśpiewki ludowej,
– w 1980 r. odbyły się pierwsze Ogólnopolskie Spotkania z Poezją Marii Konopnickiej, w 70. rocznicę śmierci poetki,
– od 1996 roku organizowany jest Światowy Festiwal Poezji Marii Konopnickiej,
– konkurs pamiętnikarski „Moje strony rodzinne dawniej, a dziś”,
– konkurs piosenki turystyczno-przyrodniczej,
– festiwal Piosenki i pieśni o Mojej Ojczyźnie.
W 1978 roku, z inicjatywy Obarzanka, powstał w Górach Mokrych oddział, mającego siedzibę w Warszawie, Towarzystwa im. Marii Konopnickiej. Jako miłośnik twórczości poetki, Obarzanek przygotował autorski program, z którym zamierzył dotrzeć do Polonii w krajach Europy. Pierwszy recital odbył się w Ambasadzie Polskiej w Belgii w kwietniu 1989 roku. Na widowni, wśród gości, zasiedli także trzej konsulowie. Obarzankowi akompaniował Dariusz Świnoga. Kilka dalszych występów odbyło się w Ukrainie, Rumunii, Bułgarii, Rosji, Norwegii i Szwecji. Przewodniczył też Zarządowi Głównemu Towarzystwa imienia Marii Konopnickiej w Warszawie oraz Oddziałowi Towarzystwa w Górach Mokrych.
Dzięki inicjatywie i staraniom Władysława Obarzanka powstał w Górach Mokrych dworzec PKS i droga asfaltowa z Przedborza do Gór Mokrych oraz m.in. połączenia autobusowe przez Góry Mokre do Warszawy i Krakowa. W 1991 r. Obarzanek stanął na czele Społecznego Komitetu Reaktywowania Gminy w Górach Mokrych. Z gminy Przedbórz miały zostać wyłączone Góry Mokre oraz okoliczne wsie i utworzona odrębna gmina z siedzibą w Górach Mokrych. Inicjatywa nie doszła do skutku, gdyż nie wyraził na to zgody ówczesny minister zajmujący się reformami podziału administracyjnego i samorządów.
W l. 1990-2024 nieprzerwanie pełnił mandat radnego Rady Miejskiej w Przedborzu. W tym, w kadencji lat 1998-2002 był członkiem Zarządu Miejskiego. W okresie 1992-1998 zatrudniony był w przedborskim Urzędzie Miejskim na różnych stanowiskach związanych z kulturą. Później od 17 IV 2000 r. do 30 VI 2016 r. pracował w Miejskim Domu Kultury w Przedborzu, jako instruktor ds. organizacji imprez kulturalnych. W sierpniu 2016 r. przeszedł na emeryturę. Do końca życia udzielał swojego wsparcia przy organizacji różnego rodzaju imprez lokalnych. Był miłośnikiem zwierząt.
Otrzymał wiele nagród i odznaczeń: Order Wdzięczności Społecznej (1981), Nagrodę Związku Młodzieży Wiejskiej im. Jędrzeja Cierniaka oraz Nagrodę Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego I stopnia, przyznawaną młodym artystom i animatorom kultury (1985), Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury (1986), Nagrodę i odznaczenie Pol Cul Fundation (1988) i Nagrodę Macieja Rataja (1993).
W dniu 4 VII 2014 r. z rąk Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego odebrał Złoty Krzyż Zasługi za osiągnięcia w pracy zawodowej i działalności społecznej. Uroczystość wręczenia odznaczenia odbyła się w Pałacu Prezydenckim w Warszawie, w obecności m.in. Marszałka Senatu oraz ministrów, przy okazji obchodów 25-lecia odrodzonego Senatu RP. Obarzanek był jednym z 16 odznaczonych tego dnia i jednym z 6 odznaczonych Złotym Krzyżem.
Zmarł po chorobie nowotworowej 10 VI 2025 r. w Szkolnym Schronisku Młodzieżowym w Przedborzu, gdzie mieszkał przez ostatnie lata życia. 13 VI tr. spoczął na cmentarzu parafialnym w Przedborzu w grobie swoich rodziców. W ostatniej drodze Obarzankowi towarzyszyła rodzina, mieszkańcy Gór Mokrych i Przedborza, przedstawiciele władz samorządowych Przedborza, powiatu radomszczańskiego, poseł na Sejm RP Krzysztof Ciecióra, odczytano też list od posłanki na Sejm RP Anny Milczanowskiej. Mszę świętą oraz uroczystości pogrzebowe odprawił ks. Stanisław Obratański, wikariusz parafii Przedbórz.
W kondolencjach przedborskiego Urzędu Miejskiego zapisano:
(…)Nie tylko reprezentował mieszkańców, ale przede wszystkim wykorzystywał swój mandat, by rozwijać kulturę i otwierać Przedbórz na świat. Świat zaś zapraszał do Przedborza. W organizowanych przez Niego festiwalach i konkursach często pojawiali się znamienici goście: Violetta Villas, Emilia Krakowska, Janusz Tylman, Wojciech Siemion, Stanisław Mikulski, Bohdan Łazuka, a także potomkowie Konopnickiej –Joanna Modrzejewska i (zob.) Jan Bielecki. Jego nieustająca pasja i energia sprawiły, że ogólnopolskie i międzynarodowe konkursy poezji Marii Konopnickiej stały się dumą Przedborza: od 1992 roku jako międzynarodowe, przyciągały artystów i młodzież z różnych krajów. Pod Jego kierunkiem konkursy były również przestrzenią edukacji artystycznej. Organizował warsztaty dla młodzieży, recitale, spotkania autorskie. W 2023 r. Światowy Festiwal Poezji obchodził jubileusz 33-lecia, a udział w nim wzięli polonusi z Litwy, Łotwy, Białorusi czy Ukrainy (…) pozostawił po sobie trwały ślad w regionie.
Paweł Grabalski
Archiwum Urzędu Miejskiego w Przedborzu, akta osobowe Władysława Obarzanka; Animator kultury nagrodzony przez prezydenta, „Gazeta Radomszczańska” z 17 VII 2014 r.; Trochę sobie pośpiewałem, „Gazeta Radomszczańska” z 17 I 2013 r.; Jerzy Kisson-Jaszczyński „Prowincjałki. Alfabet piotrkowski”, Piotrków Trybunalski 1993, s. 169-171; XX Lat Światowych Festiwali Poezji Marii Konopnickiej w Przedborzu i Górach Mokrych (z uzupełnieniem lat 2011, 2012 i 2013), Przedbórz – Góry Mokre 2013, s. 25-26; X lat Światowych Festiwali Poezji Marii Konopnickiej w Przedborzu i Górach Mokrych, Przedbórz – Góry Mokre 2001, s. 4-5; Paweł Grabalski, Władze samorządowe miasta Przedborza w latach 1916-2015, Przedbórz 2015, s. 135-136; informacje i materiały autora oraz zapisy rozmów autora z Władysławem Obarzankiem z 2012 r.. fot. Paweł Grabalski.